اراجیف

خیلیا میگن ما آدمای شادی هستیم خب خوش به حالتون امیدوارم اینقدر شاد باشید که هیچوقت طعم دیگه ایی رو نچشید.

اما حرف من روی اونا نیست. روی ادمای تنهاست. ببینید شما با دوستان میرید بیرون میخندین. حرف میزنید. کارایی میکنید که باعث ارامش میشه. باهم میگردین و خلاصه هزار جور کار دیگه. میایید خونه و توی خونواده و محیط گرم هستین و اونجا هم میگید میخندین شادی میکنید. ولی وقتی تنها میشید میبینید که یه چیزی کمه. یه چیزی نیست. یه چیزی سرجاش نیست. اون ته دلتون یه جای خالی مونده. حس میکنید باید یکی باشه. یه جا باشه. توی تنهایی تو شلوغی دلتون اون یه نفر رو میخواد. حالا هرکی میتونه باشه. کسی که حس مالکیت دارید. کسی که حس مالکیت داره بهتون. اون موقع هستش که میبینید. با اینکه همه هستن چه دوستان و چه خونواده ولی انگار نیستن. انگار غمی تو وجودتونه. نمیخوام بگم کسی بوده و الان رفته نه. میخوام بگم کسی باید باشه. گاهی نیاز دارید حرف بزنید. چیزایی بگید که بقیه ندونن. بعضی وقتا ناراحتین. بعضی وقتا خوشحال. درد و دل کنید. بهتون امید بده. چیز خوشحال کننده رو اول به اون بگید ولی وقتی نیست. تو خودتون میریزید. نمیدونین چیکار کنید. افسرده میشید. کسی رو مثال نمیزنم خودم رو مثال میزنم. بارها شده که تلاش کنم و اون یه نفر رو داشته باشم. (بازم میگم کس خاصی مد نظرم نیست. کلی میگم) اما خب نشده. نمیدونم چرا، شاید بلد نبودم، شاید وقتشو نداشتم، شاید عرضه نداشتم، شاید اعتماد به نفس نداشتم، شایدم هر چیز دیگه. شایدم توقعات بالاست چه از جانب خودم چه از جانب طرف مقابل....

کلام اخر:

امیدوارم که هیچوقت چنین حسی نداشته باشید....

...............................

پ.ن: ممنونم از تمام دوستان که دعا کردن پدر حالش خوبه خدا رو شکر.