سنگ ریزه کفش 2

خلاصه داستان :

من یک کفش خریدم و توی طول یک ماه سوراخ شده بود و جرات نداشتم کفشم خراب شده چون اصرار خرید از من بود و اینکه بابای عزیز میگفتن نباید اینو بخری...

.........

ادامه ماجرا:

خلاصه اینکه اون اتفاق افتاد و یک سنگ ریزه نرم و گرد که اصلاً پا رو نمیزد از سوراخ وارد کفشم شده بود. فقط زمانی که دقیقاً زیر پاشنه پا می رفت فشاری می آورد. منم حوصله نداشتم اون رو دربیارم گفتم میرسم خونه و وقتی کفشمو درآوردم اونم میندازم بیرون. توی راه خونه هی بالا و پایینش میکردم و باهاش بازی میکردم وقتی رسیدم خونه نمیدونم چی شد یادم رفت کفش رو چپه کنم که بیوفته پایین. رفتم و تو وفردا دوباره که پوشیدم دیدم هنوز همونجاست و این باعث شد که دوباره ندازم بیرون گفتم از تو سوراخ کفش وارد شده از همون هم می افته بیرون. تو راه مدرسه اینقدر ور رفتم باهاش ولی بیرون نرفت. دیگه شده بود بازی که اره عصر برگشتم میندازم بیرون و دوباره شد همون روز قبل. گذشت و گذشت و گذشت تقریباً یه هفته شده بود این کارم و بعد از یه هفته وقتی کفش رو پام میکردم منتظرش بودم تا به پام میخورد میگفتم سلام سنگریزه چطوری؟ خوبی؟ چه خبرا؟ دیشب خوب خوابیدی؟ اوضاع بر وفق مراده؟ ببخشید دیشب تنهات گذاشتم. 

دیگه یه جورایی شده بود رفیق تنهاییام. یه روابط دوستانه بین هم ایجاد شده بود. بعضی روزا که می اومدم خونه و میدیدم پام بیشتر درد میکنه میگفتم امروز ناراحت بوده اشکال نداره اگه رو من ناراحتیشو خالی نکنه میخواد به کی بگه. بعد از مدتی یه بار بالاخره از کفش بیرونش آوردم و نگاش کردم واقعاً سنگ صیغلی و تمیزی بود یه زرد روشنی هم داشت که ادمو جذب میکرد. خیلی تمیز بود شستمش و گذاشتم تو جیبم. صبح که خواستم برم از جیبم در آوردم و دوباره انداختمش تو کفش. نمیدونم چی شده بود انگار بیمار شده بود. مرض داشتم که به خودم اسیب برسونم. شایدم به خاطر این بود که تنها بودم و یه چیزی رو پیدا کرده بودم که هیچکس نمیدونست. بعد از دوماه تقریباً یه صبح اومدم کفشمو پام کردم دیدم هیچ حسی ندارم. سنگریزه نیست هرچی بالا و پایین کردم دیدم نیستش. عجله هم داشتم که برسم به مدرسه. توی کلاس هی فکرم درگیر سنگ بود. من که کفشمو در نمی آوردم دو دفعه از پام درآوردم و گشتم اما نبود. همش میگفتم من دیشب تو کفش گذاشتمش الان چرا نیست.

دیگه بعد از ظهر از مدرسه به سرعت خودمو رسوندم خونه و گفتم دور و بر جاکفشی و توی جاکفشی رو بگردم شاید پیدا بشه. وقتی رسیدم خونه دیدم بابام دم در وایستاده و منتظره گفت کیفتو بذار تو خونه و بریم. گفتم کجا؟ گفت بریم. هیچی ما رو سوار ماشین کرد و رفتیم به سمت بازار. گفت دیدی گفتم کفشت زود پاره میشه. چرا نگفتی پاره شده؟ کی اینجوری شده؟ گفتم شما از کجا میدونی. گفت مامانت دیشب یه سوسک رفته بوده تو کفشا همه رو ریخت پایین و دیده اینجوری شده. انگار دنیا رو سرم خراب شد. با خودم میگفتم مادر چرا پاتو تو کفش من کردی. چرا اونو گم کردی. بغضم گرفته بود و هیچی نمیگفتم. رفتیم کفش نو خریدی و برگشتیم. ولی دیگه هیچ وقت سنگ خودمو پیدا نکردم.

........................

الان که به این خاطره فکر میکنم خنده ام میگیره. اما یه درسی برام داشت پا تو کفش کسی نکنم. کاری به کار کسی نداشته باشم. تا ازم نظر نخواستن نظر ندم. تا وقتی کاری ازم نخواسته شده انجام ندم. 

...........

پ.ن.1: ببخشید که دیر شد.

پ.ن.2: ببخشید که بد نوشتم خیلی وقته ننوشتم

اینم از این

سلام خب خب خب هی من میخوام بیام داستان رو تموم کنم هی یه اتفاق می افته اونو میندازه عقب

نتایج ارشد رو زدن گفتن نداره ولی خب دانشگاه شهید بهشتی قبول شدم. اما نمیرم. دلیلش هم اینه که مجازی قبول شدم 

ولی خب همین که شهید بهشتی قبول بشی و نری خودش کلاس داره.

آمدم

خب خب خب سلام

اومدم بگم خدا رو شکر یکمی سرم خلوت شده. البته خلوت نشده بالاخره تونستم خودم روو با شرایط سازگار کنم. این بهترین اتفاق ممکن بوود که برام افتاده. اگه خدا بخواد دیگه برمیگردم به کانون گرم وبلاگ نویسی و نوشته های قدیم رو تموم میکنم و نوشته های جدیدی توی ذهنمه که باید شروعشون کنم.

پدر و مادر به سلامت به حج رفتن و الان نایب الزیاره همه ما ایرانیان توی مکه و مدینه هستند. انشاءالله که به سلامت نیز برگردند.

دیگه اینکه بالاخره دوباره ورزش رو شروع کردیم و داریم یواش یواش پیش میریم.

امیدوارم حال همتون خوب باشه.

.....................

پ.ن: دوست عزیزی که گفته بودم برای پدرشون دعا کنید متاسفانه باخبر شدیم که پدرشون از دنیا رفتند. روحشون شاد. خیلی متأثر شدیم. امیدوارم مارو هم در غم خودشون شریک بدونن.